सकाळ

ये अवखळ पोरीसमान आज सकाळ,
तोडीत गळ्यातिल सोन्याची फुलमाळ;
नादात वाजवित रुमझुम अपुले चाळ,
घरट्यांतुनि उडवी खगांस हीच खट्याळ ll १ll

करि आनंदाचे मोरपीस घेवोनी,
गुदगुल्या करी मज गालावरि फिरवोनी;
गुणगुणत स्वतःशी वारा अधिरे गाणे,
अन फुगडी घाली घालित मजसि उखाणे ll २ll

हे ऊन केशरी लोळण घेई अंकी,
लुसलुशित कोवळी निर्मळ बाळतनू कि;
तृणपर्णी हसते दंव मिचकावित डोळे,
भिजविते वसन मम लावुनिया कर ओले ll ३ll

तरुवेलींवरती फुलला सुमसंभार,
लडिवाळ हास्य हे सकाळचे अनिवार;
मैत्रीण हिची ती निळी टेकडी वेडी,
मखमलिचा परकर आज ल्यावया काढी ll ४ll

घेऊन ओढणी जरतारी सुकुमार,
मज खुणाविते, 'ये बनुनी अवखळ पोर';
अन मलाहि वाटे मुक्त सोडुनी केश,
लेऊन परीसम हलका निळसर वेष ll ५ll

होऊन तरल या वाऱ्यासम धावावे,
सोनेरी असल्या उन्हात मिसळुनि जावे;
गुदगुल्या कराव्या मूर्त बनुनि आनंद,
गुणगुणत बसावे स्व:शीच स्वच्छंद ll ६ll

सुमनापरि निर्मळ हसुनि जगा हसवावे,
अन विहंग बनुनी आकाशी विहरावे;
या लीन तृणाला दंव बनुनी नटवावे,
अन माझ्यातुनि मी निसटुनि सकाळ व्हावे ll ७ ll


— पद्मावती विष्णू गोळे