वृत्त: शिखरिणी
तुझें जेव्हां जेव्हां सहज मजला दर्शन घडे
स्मृतींचे पूर्वींच्या फलक पुढतीं राहति खडे
हृदयी भारावोनी गुणगुणत मी त्यांत रमतों,
तरंगूनी भावें विनत हृदयें तूज नमतों ll १ll
किती होता झा उगम अगदीं सान, नगरीं
जणू रानातील स्फटिकधवला निर्मळ झरी
अतां विस्तारें या मन कुतुकुनी येथ खिळतें
नदीच्या सौंदर्ये अतुल सुख नेत्रांस मिळतें ll२ll
तुझीं बाळें, तूझे गुरुवर, तुझे सेवक मला
सदा पूज्य; प्रेमें तूजवर असे जीव जडला
तुझ्या उत्कर्षातें श्रवुनि हृदया येई भरतें
तुझ्या त्यांच्या गावें सतत पुरुषार्थास गमतें ll ३ll
गुरुचें तूं माझ्या असशी मधुर स्वप्न, सुभगे !
मन:सौंदर्याचा सुखमधुर कीं ताजच बघे
कणांतूनी तूझ्या अतुल दिसते वृत्ती विमला
गमे ठायीं ठायीं गुरुहृदयिंचा भाव रमला ll ४ll
तुला होवो वा न स्मरण मम, माते परि मनीं
स्मृती माझ्यासंगें मधुर तव मी नेइन जनीं
तुझी थोर सर्वां पटवुन सदा देइन मुखें
तवशिर्वादानें मिळतिल मला आंतरसुखें ll ५ll
गिरीश (शंकर केशव कानेटकर)
तुझें जेव्हां जेव्हां सहज मजला दर्शन घडे
स्मृतींचे पूर्वींच्या फलक पुढतीं राहति खडे
हृदयी भारावोनी गुणगुणत मी त्यांत रमतों,
तरंगूनी भावें विनत हृदयें तूज नमतों ll १ll
किती होता झा उगम अगदीं सान, नगरीं
जणू रानातील स्फटिकधवला निर्मळ झरी
अतां विस्तारें या मन कुतुकुनी येथ खिळतें
नदीच्या सौंदर्ये अतुल सुख नेत्रांस मिळतें ll२ll
तुझीं बाळें, तूझे गुरुवर, तुझे सेवक मला
सदा पूज्य; प्रेमें तूजवर असे जीव जडला
तुझ्या उत्कर्षातें श्रवुनि हृदया येई भरतें
तुझ्या त्यांच्या गावें सतत पुरुषार्थास गमतें ll ३ll
गुरुचें तूं माझ्या असशी मधुर स्वप्न, सुभगे !
मन:सौंदर्याचा सुखमधुर कीं ताजच बघे
कणांतूनी तूझ्या अतुल दिसते वृत्ती विमला
गमे ठायीं ठायीं गुरुहृदयिंचा भाव रमला ll ४ll
तुला होवो वा न स्मरण मम, माते परि मनीं
स्मृती माझ्यासंगें मधुर तव मी नेइन जनीं
तुझी थोर सर्वां पटवुन सदा देइन मुखें
तवशिर्वादानें मिळतिल मला आंतरसुखें ll ५ll
गिरीश (शंकर केशव कानेटकर)
No comments:
Post a Comment