A NON-PROFIT

A NON-PROFIT, NON-COMMERCIAL PUBLIC SERVICE INITIATIVE BY SURESH SHIRODKAR

रम्य ते बालपण!

'श्रावण मासि हर्ष मानसी' म्हणत रिमझिम पावसात चिंब भिजलेले ते दिवस किंवा 'आनंदी आनंद गडे' म्हणत नाचत-बागडत मारलेल्या उड्या; 'पावसाच्या धारा येती झरझरा' म्हणत पाण्यात सोडलेल्या कागदी बोटी; 'छान किती दिसते.. फुलपाखरू' गुणगुणत बागेत बागडलेले ते क्षण. प्रिय अमुचा एक महाराष्ट्र देश' किंवा 'आमुचे.. चढवू गगनी निशाण' म्हणत पंधरा ऑगष्टच्या प्रभातफेरीत भरपावसात भिजत दिलेल्या घोषणा; 'लाडकी बाहुली होती माझी एक' म्हणत खेळलेले भातुकलीचे खेळ.. रम्य ते बालपण आणि रम्य ते शालेय जीवन! वयं पुढे पुढे सरकत गेले तसे बालपण निघून गेलं. पण व्यक्ती वयाने किंवा कर्तृत्वाने कितीही मोठी झाली तरी प्रत्येकाच्या अंतःकरणात कुमार वयात शिकलेले धडे आणि कवितांसाठी एक छोटासा कोपरा राखून ठेवलेला असतो. कुमार वयात शिकलेले धडे आणि विशेषत: कविता यांचा बालमनावर उमटलेला विलोभनीय ठसा जीवनात कधीच पुसला जात नाही. शालेय अभ्यासक्रमातल्या कविता आजही विसरता येत नाहीत. किंबहूना, अगदी बालपणापासून त्या कविता कुठेतरी खोलवर आपल्या मनात घर करून बसलेल्या असतात. शालेय जीवनात शिकत असताना ज्या शिक्षकांनी अशा कविता आपल्या हृदयावर बिंबविल्या त्या गुरुजनांचे ॠण कसं व्यक्त करावं हे कळत नाही.

साधारणत: १९४० सालापासून अगदी अलीकडच्या शालेय अभ्यासक्रमातल्या म्हणजेच जवळजवळ तीन पिढ्यांनी अभ्यासलेल्या काही निवडक कविता इथे संग्रहीत करून त्या गुरुजनांना आणि सर्व मान्यवर कविंना हा मानाचा मुजरा...!!

सुचना:

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
महत्त्वाची सुचना: ह्या ब्लॉगवरील प्रकाशित सर्व कविता बालभारती, युवकभारती, कुमारभारती या पाठ्यपुस्तकातील आणि १९७१-७२ पुर्वीच्या शालेय स्तरावरील क्रमिक पुस्तकातील असून, माझ्याकडून त्या कवितांचा कोणताही व्यवहारी वापर होत नाही. ह्या सर्व कविता वेगवेगळ्या माध्यमांतून संकलित करून आंतरजालावर केवळ हा एक संग्रह बनवलेला आहे. या सर्व कवितांचे हक्क महाराष्ट्र राज्य पाठ्यपुस्तक निर्मिती व अभ्यासक्रम संशोधन मंडळ, माध्यमिक व उच्य माध्यमिक शिक्षण मंडळ, संबंधित कवी किंवा त्यांच्या वारसदारांकडे सुरक्षित असून कोणत्याहि प्रकारे कॉपीराईट भंग करण्याचा अथवा कोणाच्या भावना दुखवण्याचा उद्देश नाही. केवळ मराठी काव्य-रसिक, वाचक आणि अभ्यासक यांना शालेय अभ्यासक्रमातील अनमोल कवितांचा खजिना आंतरजालावर एकत्र उपलब्ध करून देण्याचा हा एक प्रांजळ प्रयत्न आहे.

येथील कवितांच्या प्रकाशनाबद्दल संबंधितांना काही आक्षेप असल्यास किंवा कॉपीराईट हक्क भंग होत असल्यास त्या काढून टाकल्या जातील. प्रत्येक कवितेच्या खाली कवींची नावे दिली असून नजरचुकीने एखादे नाव राहिले असल्यास किंवा चुकीचे नाव दिलेले असल्यास कृपया लक्षात आणुन द्यावे ही विनंती.

ह्या ब्लॉगवरील कविता कॉपी पेस्ट (Copy & Paste) करता येणार नाहीत याची काळजी घेण्यात आली आहे. तुम्ही या उत्तमोत्तम कविता वाचाव्यात, त्यांचा आनंद घ्यावा याचसाठी आंतरजालावर उपलब्ध करुन दिल्या आहेत. आपणांस या कविता विनासायास एकाचठिकाणी उपलब्ध करून देण्यासाठी संग्राहकाने घेतलेले कष्ट, वेळ आणि श्रम याची बूज राखणे अपेक्षित आहे. कॉपी पेस्टचा अंगवळणी पडलेला शॉर्टकट चोखाळण्यापेक्षा ब्लॉगच्या लिंकचा उपयोग करावा असे संग्राहकाला वाटते. एखादी कविता तुमच्या संग्रही असावी असं वाटलं तर ती लिहून काढा, अथवा, तुमचा इ-मेल आयडी आम्हाला कळवल्यास आपल्याला हवी असलेली कविता मेलवरून जरुर पाठवू.

कृपया ह्या ब्लॉगवरील साहित्याचा कुणीही व्यवहारी वापर करू नये हि विनंती. सर्व वाचकांनी याची नोंद घ्यावी.

ब्लॉगला भेट दिल्याबद्दल धन्यवाद !

- सुरेश शिरोडकर (संग्राहक)
balbharati.suresh@gmail.com
skarsuresh@gmail.com
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Showing posts with label कृष्णशास्त्री चिपळूणकर (१८२४ – १८७८). Show all posts
Showing posts with label कृष्णशास्त्री चिपळूणकर (१८२४ – १८७८). Show all posts

29 September 2020

अन्योक्ति - ज्याचे पल्लव

आंब्याविषयी

(शार्दूलविक्रीडित)
ज्याचे पल्लव मंगलप्रद, शिणा छाया जयाची हरी
गंधें युक्ते फुलें, फळेंही असती ज्याचीं सुधेच्या परी,
वाटे जो रमणीय भूषण वनश्रीचे मुखींचें, भला
आम्रा त्या पिक सेवितां समसमां संयोग कीं जाहला



बकान्योक्ती

[शिखरिणी]
उभा राहे एके चरणिं धरणीतें धरुनीयां
तपश्चर्या वाटे करित जणुं डोळे मिटुनीयां,
बका ऐशा ढोंगे तव अमति मासेच ठकती,
परि ज्ञाते तूझें कपट लवलाहीं उमजती.

[पृथ्वी]
वनीं विलसती बहू विविध वृक्ष चोंहींकडे
तयांत मज चंदनासम न एकही सांपडे,
जयास न दिली फळें न कुसुमेंहि दैवें जरी,
शरीर झिजवूनि जो तरि परोपकारा करी



— कृष्णशास्त्री चिपळूणकर

सूर्यान्योक्ति

[शार्दूलविक्रीडित]

देखूनी उदया तुझ्या द्विजकुळें गाती अती हर्षुनी,
शार्दूलादिक सर्व दुष्ट दडती गिर्यंतरीं जाउनी,
देशी ताप परी जसा वरिवरी येशी नभीं, भास्करा,
अत्त्युच्चीं पदिं थोरही बिधडतो हा बोल आहे खरा.


— कृष्णशास्त्री चिपळूणकर

19 January 2012

सिंहान्योक्ति

सिंहान्योक्ति : १
[स्त्रग्धरा]
भुंगे गुंजारवातें करिति शिरिं असे मत्त हत्तीहि जीतें,

डोळां देखोनि होते पळत भयभरें सोडोनीयां धृतीतें,

जेथें मुक्ताफळांचा खच बहु पडला, या गुहेमाजिं आतां

सिंहाच्या, क्षुद्र कोल्हे कलकल करिती मृत्युनें त्यास नेतां.



सिंहान्योक्ति : २
[शार्दूलविक्रीडित]
खाण्यावांचुनि रोडला जरि, जरायोगें बहू वाळला,

रोगानें अतिपीडिला, जरि मरायातेंहि कीं टेकला,

उन्मत्तद्विपगंडभेदन करायाचीच इच्छा करी,

मानी; क्षुद्र जनावरांपरि तृणा स्पर्शेच ना केसरी.



— कृष्णशास्त्री चिपळूणकर

19 December 2011

शुकान्योक्ति

शुकान्योक्ति: १

[पृथ्वी]
फळें मधुर खावया असति, नित्य मेवे तसे,
हिरेजडित सुंदरीं कनकपंजरींहीं वसे,
अहर्निश तथापि तो शुक मनांत दु:खें झुरे,
स्वतंत्र वनवृत्तिच्या घडिघडी सुखातें स्मरे..

शुकान्योक्ति: २
[स्त्रग्धरा]
देखोनो नारळीचा तरु, शुक भुलला एक त्याच्या फळाला,
साळीचें शेत मोठें झडकरि पिकलें सोडुनी तो निघाला,
त्यांनें त्या नारळातें फिरुनि फिरुनियां फोडण्या यत्न केला,
आशेचाची न तेणें परि बळकटही चंचुचा भंग झाला.

शुकान्योक्ति: ३
[मालिनी]
बळकट पिंजराही तूज नाहीं बसाया,
फिरति बहुत बोके द्वाड भारी घरीं या,
परिसुनि तव वाणी पामरां सौख्य नाहीं,
म्हणुनि दिवस कांही मौन सेवून राही.



— कृष्णशास्त्री चिपळूणकर

2 December 2011

कोकिलान्योक्ति

[वसंततिलका]

येथें समस्त बहिरे वसताति लोक,
कां, भाषणे मधुर तूं करिशी अनेक.
हे मूर्ख यांस किमपीहि नसे विवेक,
वर्णावरून तुजला गणतील काक. ll १ ll


[शार्दूलविक्रीडित]

या माळावरि वृक्ष एकहि नसे, बाळा खुळ्या कोकिला,
येथें मंजुळ शब्द काढुनि गळा कां शोषिशी आपुला ?
जेथें बोल अमोल वाटति तुझे, तो देश, बा वेगळा;
तेथें आम्र फुलोनि गंध विखरे चोहिंकडे आगळा. ll २ ll



[पृथ्वी]

वसंतसमयीं फुले, परिमळें दिशा व्यापि जो,
जयास अवलोकुनी सुरतरूहि चित्तीं थिजो,
तया सतत सेविती विहग आम्रवृक्षा किती;
परी पिकचि एकला मधुर वाणि लाधे कृती. ll ३ ll



[शार्दूलविक्रीडित]

कां, बा, सुस्वर शब्द काढिशि पिका ? राहें उगा; काळ हा
लोटेतों तरुकोटरीं लपुनियां कोठें तरीही रहा.
पानें तीव्र हिमें गळोनि दिसती झाडें जळाल्यापरी,
गर्जे कर्कश शब्द थोर करुनी काकावली त्यांवरी. ll ४ ll



— कृष्णशास्त्री चिपळूणकर

गजान्योक्ती

[स्त्रग्धरा]
ज्याची स्पर्धा कराया इतर गज कधीं शक्त नाहीच झाले,

सांगावे काय ? ज्याच्या मृगपतिहि भयें रान सोडून गेले,

तो पंकामाजिं आजि गजवर फसला, युक्ति नाहीं निघाया,

अव्हेरीती, पहा, हे कलकल करुनी क्षुद्र कोल्हे तयाला.


 कृष्णशास्त्री चिपळूणकर

मयूरान्योक्ति

मयूरान्योक्ति : १
[शार्दूलविक्रीडीत]

झाडें पेटुनि वाजती कडकडां, त्यांचा ध्वनी होतसे,
ज्वाला राहुनि राहुनी उठति या विद्युल्ल्ता ही नसे,
काळा धूर नभीं बहू पसरला, हा मेघ नोहे खरा,
वर्षाकाळ न हा, दवानल असे, मोरा, पळें, रे, घरा.


मयूरान्योक्ति : २

[शार्दूलविक्रीडीत]

रत्नांचा जणुं ताटवा झळकतो, मोरा, पिसारा तुझा,
हर्षे नाचशि तै गमे त्रिभुवनीं पक्षी न ऐसा दुजा,
मोठा सुंदर तूं खरा परि दया नाहींच भिल्लांस या,
हे घेतील तुझा जिवा, झडकरी सोडीं अरण्यास या.




— कृष्णशास्त्री चिपळूणकर

बाभळीविषयीं अन्योक्ति

[शार्दूलविक्रीडीत]

कांट्यांनीं भरलें शरीर अवघें, छाया नसे दाटही,

नाहीं वास फुलांस, भूक न निवे ज्याच्या फळें अल्पही,

नाहीं एकहि पांथ येत जवळीं तूझ्या, असो गोष्ट ही

अन्याचीं न फळें मिळोत म्हणुनी होशी तयांतें वही.



 कृष्णशास्त्री चिपळूणकर

हरिणान्योक्ती


[शार्दूलविक्रिडित]

जाळे तोडुनियां बळें हरिण तो टाळोनि दावाग्निला

व्याधाचे चुकवूनि बाणहि महावेगें पुढें चालिला,

तों घाईंत उडी फसूनि पडला आडामधें बापडा;

होती सर्वहि यत्न निष्फळ, जरी होई विधी वांकडा.



 कृष्णशास्त्री चिपळूणकर

2 August 2010

विद्याप्रशंसा

[आर्या]

विद्येनेंच मनुष्या आलें श्रेष्टत्व ह्या जगामाजीं;
न दिसे एकहि वस्तू विद्येनेंही असाध्य आहे जी ll १ ll

व्यासादिक आद्य मुनी कवि अर्वाचीन सर्व थोर तसे
म्हणती एकमतें कीं, धन विद्यासम नरास अन्य नसे ll २ ll

देउनि किंवा भोगुनि उणें न होतां सदैव वाढतसे
ऐसे एकच विद्या-धन, अद्भुत गुण न हा दुज्यांत वसे ll ३ ll

न बलात्कारें राजा, न चोर कपटें, जया हरायास
होई समर्थ, ज्याच्या अल्पहि संरक्षणीं न आयास ll ४ ll

नानाविध रत्नांचीं कनकाचीं असति भूषणें फार;
परि विद्यासम एकहि शोभादायक नसे अलंकार ll ५ ll

या सार्‍या भुवनीं हित-कर विद्येसारखा सखा नाहीं;
अनुकूळ ती जयाला नित्य तयाला उणें नसे कांहीं ll ६ ll

गुरुपरि उपदेश करी, संकट्-समयीं उपायही सुचवी,
चिंतित फल देउनियां कल्पतरूपरि मनोरथां पुरवी ll ७ ll

विद्याबलसम अढळे न दुजें बल कोणतेंहि या लोकीं;
तीनें निजप्रभावें वश केलें सकल विश्व, अवलोकीं ! ll ८ ll

क्षुद्रा पशुपक्ष्यांची काय कथा? पांचही महाभूतें
ज्ञानबळें आकळुनी केलें मनुजें स्वदाससम त्यांतें ll ९ ll

विसरुनि परस्परांचा विरोध जल वन्हि सेविती त्यातें;
दासांपरि वश होउनि करिती त्याच्या समस्त कृत्यांतें ll १० ll

त्याचीं वस्त्रें विणिती, रथ ओढिती, लोटितीहि नौकांतें;
बहु सांगणें कशाला? करिती तो सांगतो तयां तें तें ! ll ११ ll

मोठे मोठे तरुवर मोडी, फोडीहि जी शिलारशी,
विद्युल्लता नरें ती केली संदेशहारिका दासी ! ll १२ ll

विद्येच्या सामर्थें केला रवि चित्रकार मनुजानें;
होउनि अंकित वायुहि तुष्ट करी त्यास सुस्वरें गानें ! ll १३ ll

यापरि सकल सुखें जी देई, दु:खें समस्त जी वारी,
त्या विद्यादेवींते अनन्यभावें सदा भजा भारी ll १४ ll

नाहीं परोपकारापरि दुसरें थोर पुण्य हें वचन
सत्य असे तरि विद्यादानाशीं तुल्य पुण्य आणिक न ll १५ ll

ऐश्वर्यबलधनादिक सौख्यें प्रसवे समस्त जी कांहीं,
ती विद्या जो देई, तेणें वद काय तें दिलें नाहीं? ll १६ ll



– कृष्णशास्त्री चिपळूणकर


टीप: मूळ २३ आर्यांपैकी निवडक १६ आर्यांचा वेचा इथे देण्यात आला आहे.