शुकान्योक्ति

शुकान्योक्ति: १

[पृथ्वी]

फळें मधुर खावया असति, नित्य मेवे तसे,
हिरेजडित सुंदरीं कनकपंजरींहीं वसे,
अहर्निश तथापि तो शुक मनांत दु:खें झुरे,
स्वतंत्र वनवृत्तिच्या घडिघडी सुखातें स्मरे..

शुकान्योक्ति: २

[स्त्रग्धरा]

देखोनो नारळीचा तरु, शुक भुलला एक त्याच्या फळाला,
साळीचें शेत मोठें झडकरि पिकलें सोडुनी तो निघाला,
त्यांनें त्या नारळातें फिरुनि फिरुनियां फोडण्या यत्न केला,
आशेचाची न तेणें परि बळकटही चंचुचा भंग झाला.

शुकान्योक्ति: ३

[मालिनी]

बळकट पिंजराही तूज नाहीं बसाया,
फिरति बहुत बोके द्वाड भारी घरीं या,
परिसुनि तव वाणी पामरां सौख्य नाहीं,
म्हणुनि दिवस कांही मौन सेवून राही.

— कृष्णशास्त्री चिपळूणकर