सैनिकाप्रत

सदैव सैनिका,	पुढेच जायचे
न मागुती तुवा,	कधी फिरायचे ॥ धृ ॥
सदा तुझ्यापुढे,	उभी असे निशा
सदैव काजळी,	दिसायच्या दिशा
मधून मेघ हे,	नभास ग्रासती
मधेच या विजा,	भयाण हासती
दहा दिशांतुनी,	तुफान व्हायचे ॥ १ ॥
प्रलोभने तुला,	न लोभ दाविती
न मोह-बंधने,	पदांस बांधिती
विरोध क्रोध वा,	तुला न थांबवी
न मोह भासतो,	गजांतवैभवी
न दैन्यही तुझे,	कधी सरायचे ॥ २ ॥
वसंत वा शरद,	तुला न ती क्षिती
नभात सूर्य वा,	असो निशापती !
विदीर्ण वस्त्र हो,	मलीन पावले
तरी न पाय हे,	कधी विसावले !
न लोचना तुवां,	सुखें मिटायचे ॥ ३ ॥
नभात सैनिका,	प्रभात येउ दे
खागांसवे जगा,	सुखांत गाउ दे
फुलाफुलांवरी,	सुवर्ण शोभु दे
जगास शांतता,	सुहास्य लाभु दे
न पाय तोवरी,	तुझे ठरायचे ॥ ४ ॥

— वसंत बापट

Anonymous... यांच्या मदतीने दुरुस्त केलेली आवृत्ती (May 9, 2011)