(शार्दुलविक्रिडीत)
कांहीं गोड फुलें सदा विहरती स्वर्गांगनांच्या शिरीं,
कांहीं ठेवितसे कुणी रसिकही स्वच्छंद हृन्मंदिरीं
कांहीं जाउनी बैसती प्रभुपदीं पापापदा वारि तें,
एखादें फुटकें नशीब म्हणुनी प्रेतास शृंगारितें !
कोणी पर्वत आपुल्या शिरीं धरी हैमप्रभा शीतला,
कोणाच्या उदरामधून निघती मोठया नद्या निर्मला;
कोणाला वनदेवता वरितसे मोदांत जी नाहते,
एखाद्यामधुनी परंतु जळती ज्वालानदी वाहते !
झाडें जोडुनि पत्रयुग्म फुटले मेघांप्रती याचती,
स्वच्छंदें जलबिंदु तोच सगळ्या पानांवरी नाचती;
सारी पालवती, फुले विहरती, शोभा वरी लोळते,
एखाद्यावर मात्र वीज पडुनी तया जाळते पोळते !
चाले खेळ असा जगात; बहधा सौख्यांत सारे जरी,
एखादा पडतो तसाच चुकुनी दु:खार्णवीं यापरी
पाही कोण अशा हताश हृदया? जो तो असे आपला,
देवा ! तूं तरि टाकिं अश्रु वरुनी, त्यासाठिं तो तापला !
— गोविंदाग्रज (राम गणेश गडकरी)
कांहीं गोड फुलें सदा विहरती स्वर्गांगनांच्या शिरीं,
कांहीं ठेवितसे कुणी रसिकही स्वच्छंद हृन्मंदिरीं
कांहीं जाउनी बैसती प्रभुपदीं पापापदा वारि तें,
एखादें फुटकें नशीब म्हणुनी प्रेतास शृंगारितें !
कोणी पर्वत आपुल्या शिरीं धरी हैमप्रभा शीतला,
कोणाच्या उदरामधून निघती मोठया नद्या निर्मला;
कोणाला वनदेवता वरितसे मोदांत जी नाहते,
एखाद्यामधुनी परंतु जळती ज्वालानदी वाहते !
झाडें जोडुनि पत्रयुग्म फुटले मेघांप्रती याचती,
स्वच्छंदें जलबिंदु तोच सगळ्या पानांवरी नाचती;
सारी पालवती, फुले विहरती, शोभा वरी लोळते,
एखाद्यावर मात्र वीज पडुनी तया जाळते पोळते !
चाले खेळ असा जगात; बहधा सौख्यांत सारे जरी,
एखादा पडतो तसाच चुकुनी दु:खार्णवीं यापरी
पाही कोण अशा हताश हृदया? जो तो असे आपला,
देवा ! तूं तरि टाकिं अश्रु वरुनी, त्यासाठिं तो तापला !
— गोविंदाग्रज (राम गणेश गडकरी)
No comments:
Post a Comment