किनारा

घननिळ सागराचा घननाद येत कानी,
घुमती दिशादिशांत लहरींमधील गाणी,

चौफेर सूर्यज्वाला, वारा अबोल शांत,
कोठे समुद्रपक्षी गगनी फिरे निवांत,

आकाश तेजभारे माडांवरी स्थिरावे,
भटकी चुकार होडी लाडात संथ धावे,

वाळूत स्तब्ध झाला रेखाकृती किनारा,
जवळी असून पाणी अतृप्त तो बिचारा,

जलधीबरोबरीचे आभासमान नाते,
त्याची न त्यास धरती, संकेत फक्त खोटे,

सानिध्य सागराचे, आकाश पांघराया,
परी साथ ना कुणाची अस्तित्व सावराया


— विद्याधर सीताराम करंदीकर