अनंत तारा नक्षत्रे ही अनंत या गगनात
अनंत दीप्ती, अनंत वसुधा, हे शशिसूर्य अनंत.
वरतीं खाली सर्व सांठलें वातावरण अनंत,
माप कशाचें, कुणा मोजितां, सर्व अनंत अनंत.
उदात्ततेचा सागर हा, चिच्छांतीचा विस्तार.
कुणी मोजिला, कुणास त्याची लांबीरूंदी ठावी ?
फार कशाला दिग्वनितांची तरी कुणी सांगावी ?
ज्ञान तुझें तूं म्हणशी 'जाईल', कोठवरी जाईल ?
'मी', 'माझे' या वृथा कल्पना, तूं कोणाचा कोण ?
कितेक गेले मी मी म्हणतां या चक्रीं चिरडून.
— बालकवी
अनंत दीप्ती, अनंत वसुधा, हे शशिसूर्य अनंत.
वरतीं खाली सर्व सांठलें वातावरण अनंत,
माप कशाचें, कुणा मोजितां, सर्व अनंत अनंत.
विशाल वरतीं गगन नव्हे, हें विश्वाचें कोठार,कितेक मानव झटती, करिती हाडाचेंही पाणी,
अनंत वसुधा आजवरी हो परी मोजिली कोणी !
म्हणोत कोणी 'आम्ही गणिला हा ग्रह- हा तारा,'
परंतु सांगा कुणी मोजिला हा सगळाच पसारा ?
उदात्ततेचा सागर हा, चिच्छांतीचा विस्तार.
कुणी मोजिला, कुणास त्याची लांबीरूंदी ठावी ?
फार कशाला दिग्वनितांची तरी कुणी सांगावी ?
तुझ्या कीर्तिचें माप गड्या का काळाला मोजील !अनंत सारें विश्व, जाहलें अनंतात या लीन,
क्षुद्र मानवा, सांग कशाचा बाळगिसी अभिमान ?
तव वैभव हें; तुझीं धनें हीं, हे अत्युच्च महाल,
जातिल का गगनास भेदूनी ? अनंत का होतील ?
ज्ञान तुझें तूं म्हणशी 'जाईल', कोठवरी जाईल ?
'मी', 'माझे' या वृथा कल्पना, तूं कोणाचा कोण ?
कितेक गेले मी मी म्हणतां या चक्रीं चिरडून.
— बालकवी
No comments:
Post a Comment