खेड्यातील आनंद

फुटे क्षितिजी तांबडें जों न थोडें
तोंच जागें होतसे सर्व खेडें,
तरुण आखाड्याकडे धांव घेती
वृद्ध भूपाळ्या प्रभुस आळवीती    ll १ ll

उठुनि गृहिणी लगबग अंगणांत
सडासंमार्जन करित राहतात,
आणि वृंदावन कुणी परसदारिं
नम्रभावें साष्टांग नमस्कारी    ll २ ll

सान-थोरांना समय पहांटेचा
असा वाटें उत्साह-उमेदीचा,
मीहि मिळुनी त्यांच्यांत गमे जावें
आणि सौख्यी त्या भागिदार व्हावें    ll ३ ll

O O O

सूर्य मध्यान्हावरी चढत आहे
पूर्ण शांती खेड्यात नांदताहे,
गाव-शीवेच्या वृक्ष-साउलीस
बसे कोणी पांथस्थ विसाव्यास  ll ४ ll

निघे पाण्यावर गुरां-वासरांचा
थवा, येई वर लोट तो धुळीचा,
नाद कानावर पडे घुंगरांचा
सूर मिसळे त्यामधें पावरीचा!    ll ५ ll

मोट सुटली, मोकळे बैल झाले
गडी सारे एकत्र जमुनी आले
बसुन पाटाच्या वाहत्या कडेला
सोडु आतां लागले न्याहरीला  ll ६ ll

सान-थोरांना समय शांततेचा
असा वाटे हा गोड विसांव्याचा,
मीहि वाटे त्यांच्यात मिळुन जावें
आणि सौख्यी त्या भागिदार व्हावें    ll ७ ll

O O O

ऊन पसरे कोंवळें सोनीयाचें
कळस पिवळे शोभती देवळांचे,
थवा आकाशी उडे पांखरांचा
मार्ग धरुनी आपुल्या कोटरांचा   ll ८ ll

दावणीशीं वासरें ओढ घ्याया
आणि आतां लागलीं हंबराया !
सांज झालेली, सुटे मंद वात
घरांमधुनी लागेल सांजवात   ll ९ ll

समय सर्वांना हाच विसाव्याचा
एकमेकांना सुखें भेटण्याचा,
मीहि वाटे त्यांच्यात मिळुन जावें
आणि सौख्यी त्या भागिदार व्हावें  ll १० ll

  

— वा. भा. पाठक

 

(Compiled by : Mr. Vilas Daoo, Mumbai)