(जाति - अंजनी)
जेथें हिरवळ फार विलसते,
लताद्रुमांची शोभा दिसते,
तेथें फुलपांखरू पहा हें —
कलिकांवरुनी, पुष्पांवरुनी,
गंधयुक्त अवकाशामधुनी,
पुष्पपरागा सेवित हिंडे –
तरल कल्पना जशी कवीची,
सुंदर विषयांवरुनी साची
भ्रमण करी, गति तशीच वाटे —
वा मुग्धेची जैशी वृत्ति
पतिसहवास स्वप्नावरती
विचरे, फुलपांखराची तशी –
निर्वेधपणें इकडे तिकडे
वनश्रींतुनी अहा ! बागडे;
त्याचा हेवा हृदयीं उपजुनी —
तिमिरीं आम्हीं नित्य रखडणें,
विवंचनांतचि जिणें कंठणें,
पुष्पपंतंगस्थिति ही कोठुनि —
असे यास का चिंता कांही ?
यास ‘उद्या’चा विचार नाहीं,
अकालींच जो आम्हां न्याया —
बहु सौख्याची कुसुमित सृष्टि,
तींत वसे हें, न कधीं कष्टी,
ग्रीष्मांचें खर रुप विलोकी –
‘सर्व विनाशी असती प्राणी,’
ही मज खोटी वाटे वाणी;
फुलपांखरुं मरण पाहिलें —
[वसंततिलका]
जें रम्य तें बघुनियां मज वेड लागे;
गाणें मनांत मग होय सवेंचि जागें;
गातों म्हणून कवनीं फुलपांखरातें,
व्हायास सौख्य मम खिन्न अशा मनातें.
— केशवसुत
जेथें हिरवळ फार विलसते,
लताद्रुमांची शोभा दिसते,
तेथें फुलपांखरू पहा हें —
सुंदर बागडतें !
कलिकांवरुनी, पुष्पांवरुनी,
गंधयुक्त अवकाशामधुनी,
पुष्पपरागा सेवित हिंडे –
मोदभरें करुनी !
तरल कल्पना जशी कवीची,
सुंदर विषयांवरुनी साची
भ्रमण करी, गति तशीच वाटे —
फुलपांखराची !
वा मुग्धेची जैशी वृत्ति
पतिसहवास स्वप्नावरती
विचरे, फुलपांखराची तशी –
हालचालही ती !
निर्वेधपणें इकडे तिकडे
वनश्रींतुनी अहा ! बागडे;
त्याचा हेवा हृदयीं उपजुनी —
मन होई वेडें !
तिमिरीं आम्हीं नित्य रखडणें,
विवंचनांतचि जिणें कंठणें,
पुष्पपंतंगस्थिति ही कोठुनि —
आम्हांला मिळणें !
असे यास का चिंता कांही ?
यास ‘उद्या’चा विचार नाहीं,
अकालींच जो आम्हां न्याया —
मृत्युमुखीं पाही !
बहु सौख्याची कुसुमित सृष्टि,
तींत वसे हें, न कधीं कष्टी,
ग्रीष्मांचें खर रुप विलोकी –
नच याची दृष्टि !
‘सर्व विनाशी असती प्राणी,’
ही मज खोटी वाटे वाणी;
फुलपांखरुं मरण पाहिलें —
आहे का कोणीं ?
[वसंततिलका]
जें रम्य तें बघुनियां मज वेड लागे;
गाणें मनांत मग होय सवेंचि जागें;
गातों म्हणून कवनीं फुलपांखरातें,
व्हायास सौख्य मम खिन्न अशा मनातें.
— केशवसुत
No comments:
Post a Comment