पितात सारे गोड हिवाळा

न्हालेल्या जणू गर्भवतीच्या
सोज्वळ मोहकतेनें बंदर
मुंबापुरीचें उजळित येई
माघामधली प्रभात सुंदर.
सचेतनांचा हुरूप शीतल;
अचेतनांचा वास कोवळा;
हवेत जाती मिसळुनि दोन्ही.
पितात सारे गोड हिवाळा !

डोकीं अलगद घरें उचलती
काळोखाच्या उशीवरूनी;
पिवळे हंडे भरून गवळी
कावड नेती मान मोडुनी;
नितळ न्याहारिस हिरवी झाडें
काळा वायू हळुच घेती;
संथ बिलंदर लाटांमधुनी
सागर-पक्षी सूर्य वेचती;
गंजदार, पांढर्‍या नि काळ्या
मिरवित रंगा अन नारिंगी,
धक्क्यावरच्या अजून बोटी
साखरझोपेमधीं फिरंगी;
कुठें धुराचा जळका परिमल,
गरम चहाचा पत्ती गंध;
कुठें डांबरी रस्त्यावरच्या
भुर्‍या शांततेचा निशिगंध;
ह्या सृष्टीच्या निवांत पोटी
परंतु लपली सैरावैरा,
अजस्त्र धांदल, क्षणांत देइल
जिवंततेचें अर्ध्य भास्करा.

थांब! जरासा वेळ तोंवरी––
अचेतनांचा वास कोवळा;
सचेतनांचा हुरूप शीतल;
उरे घोटभर गोड हिवाळा !


– बा. सी. मर्ढेकर