तेथें कर माझे जुळती

तेथें कर माझे जुळती
दिव्यत्वाची जेथ प्रचीती ॥धृ.॥

हृन्मंदिरी संसृतिशरस्वागत
हंसतचि करिती कुटुंबहितरत
गृहस्थ जे हरि उरात रिझवित,
सदनीं फुलबागा रचिती ॥१॥

ज्या प्रबला निज भावबलानें
करिती सदनें हरिहरभुवनें,
देव-पतींना वाहुनि सु-मने
पाजुनि केशव वाढविती ॥२॥

गाळुनियां भाळीचे मोती
हरिकृपेचे मळे उगविती,
जलदांपरि येउनियां जाती,
जग ज्यांची न करी गणती ॥३॥

शिरीं कुणाच्या कुवचनवॄष्टी,
वरिती कुणि अव्याहत लाठी,
धरिती कुणि घाणीची पाटी,
जे नरवर इतरांसाठीं ॥४॥

यज्ञी ज्यांनी देउनि निजशिर
घडिलें मानवतेचे मंदिर
परि जयांच्या दहनभूमिवर
नाहिं चिरा, नाही पणती ॥५॥

स्मितें जयांची चैतन्यफुले,
शब्द जयांचे नव दीपकळे,
कृतीत ज्यांच्या भविष्य उजळे,
प्रेमविवेकी जे खुलती ॥६॥

जिथें विपत्ती जाळी, उजळी
निसर्ग-लीला निळी काजळी
कथुनि कायसे काळिज निखळी
एकाची सगळी वसती ॥७॥

मध्यरात्रि नभघुमटाखाली
शांतिशिरीं तम चवर्‍या ढाळी;
त्यक्त, बहिष्कृत मी ज्या काळीं;
एकांती डोळे भरती ॥८॥


–  बा. भ. बोरकर


अधिक टिप : आशाबाईंनी हि कविता पूर्ण गायलेली नाही.