धाव धाव गा श्रीपती

लावूनियां नेत्रपातीं | हृदयीं चिंतिली कृष्णमूर्ती |
म्हणे, धांव धांव गा! श्रीपती! | ये आकांतीं स्वामिया ! || १२१ ||

कृष्णा! मी तंव तुझीच कुमरी | यथार्थ जन्मलें तुझेच उदरीं,
स्नेहें सुभद्रेचिये सरी | बहिण म्हणें मी पाठींची || १२३ ||

सहस्त्र व्याघ्रामाजी गाय | सांपडतां जेवीं बोभाय
तेवीं तूतें मोकलिली धाय | कृष्णा! धांवें म्हणउनी || १२८ ||

तूंचि ग! माझी कुळस्वामिणी | मानसतुळजापुरवासिनी
कौरवमहिषासुरमर्दिनी | धांवें धांवें धांवणिया || १३२ ||

कौरवसभापाणीथडी | नक्रदु:शासनें घातली आढी,
काया करोनि कडोविकडी | ओढीताडीं पीडियेलें || १३३ ||

तयालागीं तूं घालीं उडी | फेडी दीनाचीं सांकडीं
धांवें पावें गा! तांतडी | कृपाळू बा गोविंदा || १३४ ||

दु:शासन शंख वहिला | स्मरतां संतोषवेद हारविला
कौरवसागरीं बुडविला | तो कवणातें न काढवे ? || १३५ ||

मत्स्यरुपीया नारायणा! | धांवें पांवें मधुसूदना!
विभांडूनि याचिया वचना | समाधान मज द्यावें || १३६ ||

माझा स्वधर्ममंदरागिरी | कौरवसमुद्री पडिला फेरीं
तया बुडतया उद्धरीं | कांसव होई केशवा! || १३७ ||

कांसवदृष्टी विलोकावें | मातें पाठीसीं घालावें
पाय पोटीं न धरावें | धांवे पावें ये काळीं || १३८ ||

माझी लाज हे धरित्री! | रसातळा नेतो वैरी
यज्ञवराहरुपिया हरी! | दाढें धरीं प्रतापें || १३९ ||

माझा भाव तो प्रल्हाद | निष्ठुरीं गांजितां पावला खेद,
शत्रूअहंकारस्तंभभेद | करुनि प्रगटें नरहरी! || १४० ||

कौरव अहंता महीतळीं | वामनरुपिया वनमाळी!
दाटी त्रिपादपायांतळीं | बळिबंधना! पावावें || १४१ ||

माझा भाव आणि भक्ती | तेचि जमदाग्निरेणुकासती
कुशब्दशस्त्रीं कौरवदैत्यीं | संत्रासिली अवनिये! || १४२ ||

ते निवटूनि धराभारा | फेडीं भार्गवपरशुधरा!
द्रौपदी सती वसुंधरा | पांडवद्विजा अर्पी कां || १४३ ||

लाज हरिली दु:शासनें | तेचि सीता या रावणे
हरिली ते तुवां रघुनंदनें | प्रतापरुद्रें रक्षावी || १४४ ||

आतां कृष्णा! आठविया | तूंच आमुच्या विसावियां
कौरवअहंकारकाळिया | पायांतळीं रगडीं कां ? || १४५ ||

बौद्धरुपिया जगदीशा! | कौरवीं मांडिली माझी हिंसा
करुणाकरा! कृष्णा! परेशा! | प्राणरक्षक मज होई || १४६ ||


— मुक्तेश्वर (मुक्तेश्वर चिंतामणी मुदगल)

(Compiled by : Ms. Mrudula Tambe, Mumbai)

सलग क्रमाने ओव्या न घेता ज्या पाठ्यपुस्तकात होत्या त्याच इथे घेतल्या आहेत.