''निजलें जग; कां आतां इतक्या तारा खिळल्या गगनाला ।
काय म्हणावें त्या देवाला ?––'' '' वर जाउनी म्हण जा त्याला.'' ॥ १॥
'' तेज रवीचें फुकट सांडते उजाड माळावर उघडया ।
उधळणूक ती बघवत नाही––" ''डोळे फोडुनि घेच गडया'' ॥ २॥
''हिरवी पानें उगाच केली झाडांवर इतकीं कां ही ।
मातिंत त्यांचे काय होतसें ?––'' '' मातिस मिळुनी जा पाही !'' ॥ ३॥
''पुराबरोबर फुकटावारी पाणी हें वाहुनि जात ।
काय करावें जीव तळमळे––'' '' उडी टाक त्या पूरांत'' ॥ ४॥
''ही जीवांची इतकी गरदी जगांत आहे का रास्त ।
भरती मूर्खांचीच होत ना ?'' ''एक तूंच होसी जास्त'' ॥ ५॥
देवा, तो विश्वसंसार राहूं द्या राहिला तरी ।
या चिंतातुर जंतूंना एकदां मुक्ति द्या परी ॥ ६ ॥
– राम गणेश गडकरी (१९१७, पुणे)
सौजन्य : ramganeshgadkari.com
काय म्हणावें त्या देवाला ?––'' '' वर जाउनी म्हण जा त्याला.'' ॥ १॥
'' तेज रवीचें फुकट सांडते उजाड माळावर उघडया ।
उधळणूक ती बघवत नाही––" ''डोळे फोडुनि घेच गडया'' ॥ २॥
''हिरवी पानें उगाच केली झाडांवर इतकीं कां ही ।
मातिंत त्यांचे काय होतसें ?––'' '' मातिस मिळुनी जा पाही !'' ॥ ३॥
''पुराबरोबर फुकटावारी पाणी हें वाहुनि जात ।
काय करावें जीव तळमळे––'' '' उडी टाक त्या पूरांत'' ॥ ४॥
''ही जीवांची इतकी गरदी जगांत आहे का रास्त ।
भरती मूर्खांचीच होत ना ?'' ''एक तूंच होसी जास्त'' ॥ ५॥
देवा, तो विश्वसंसार राहूं द्या राहिला तरी ।
या चिंतातुर जंतूंना एकदां मुक्ति द्या परी ॥ ६ ॥
– राम गणेश गडकरी (१९१७, पुणे)
सौजन्य : ramganeshgadkari.com